در این استاندارد لایه فیزیکی سه عملکرد مشخص را انجام میدهد. اول آنکه رابطی برای تبادل فریمهای لایه MAC جهت ارسال و دریافت دادهها فراهم میکند. دوم اینکه با استفاده از روشهای تسهیم فریمهای داده را ارسال میکند و در نهایت وضعیت رسانه (کانال رادیویی) را در اختیار لایه بالاتر (MAC) قرار میدهد. سه تکنیک رادیویی مورد استفاده در لایه فیزیکی این استاندارد به شرح زیر میباشند:
- استفاده از تکنیک رادیویی DSSS
- استفاده از تکنیک رادیویی FHSS
- استفاده از امواج رادیویی مادون قرمز
در این استاندار لایه فیزیکی میتواند از امواج مادون قرمز نیز استفاده کند. در روش ارسال با استفاده از امواج مادون قرمز، اطلاعات باینری با نرخ 1 یا 2 مگابیت در ثانیه و به ترتیب با استفاده از مدولاسیون 16-PPM و 4-PPMمبادله میشوند.
کسب اطلاعات بیشتر در خصوص گروههای کاری IEEE 802.11 میتوانید به نشانی http://www.ieee802.org/11 مراجعه کنید. علاوه بر استاندارد IEEE 802.11-1999 دو الحاقیه IEEE 802.11a و IEEE 802.11b تغییرات و بهبودهای قابل توجهی را به استاندارد اولیه اضافه کرده است.
در شبکههای محلی بیسیم معمولاً دو نوع عنصر فعال وجود دارد :
ایستگاه یا مخدوم بیسیم به طور معمول یک کامپیوتر کیفی یا یک ایستگاه کاری ثابت است که توسط یک کارت شبکهی بیسیم به شبکهی محلی متصل میشود.
نقاط دسترسی در شبکههای بیسیم، همانگونه که در قسمتهای پیش نیز در مورد آن صحبت شد، سخت افزارهای فعالی هستند که عملاً نقش سوییچ در شبکههای بیسیم را بازیکرده اند.
نقاط دسترسی در شبکههای بیسیم، همانگونه که در قسمتهای پیش نیز در مورد آن صحبت شد، سخت افزارهای فعالی هستند که عملاً نقش سوییچ در شبکههای بیسیم را بازیکرده، امکان اتصال به شبکه های سیمی را نیز دارند. در عمل ساختار بستر اصلی شبکه عموماً سیمی است و توسط این نقاط دسترسی، مخدومها و ایستگاههای بیسیم به شبکهی سیمی اصلی متصل میگردد
روش دسترسی به رسانه در این استاندارد CSMA/CA است که تاحدودی به روش دسترسی CSMA/CD شباهت دارد. در این روش ایستگاههای کاری قبل از ارسال داده کانال رادیویی را کنترل میکنند و در صورتی که کانال آزاد باشد اقدام به ارسال میکنند. در صورتی که کانال رادیویی اشغال باشد با استفاده از الگوریتم خاصی به اندازه یک زمان تصادفی صبر کرده و مجدداً اقدام به کنترل کانال رادیویی میکنند. در روش CSMA/CA ایستگاه فرستنده ابتدا کانال فرکانسی را کنترل کرده و در صورتی که رسانه به مدت خاصی موسوم به DIFS آزاد باشد اقدام به ارسال میکند. گیرنده فیلد کنترلی فریم یا همان CRC را چک میکند و سپس یک فریم تصدیق میفرستد. دریافت تصدیق به این معنی است که تصادمی بروز نکرده است. در صورتی که فرستنده این تصدیق را دریافت نکند، مجدداً فریم را ارسال میکند. این عمل تا زمانی ادامه مییابد که فریم تصدیق ارسالی از گیرنده توسط فرستنده دریافت شود یا تکرار ارسال فریمها به تعداد آستانهای مشخصی برسد که پس از آن فرستنده فریم را دور میاندازد.
در شبکههای بیسیم بر خلاف اِتِرنت امکان شناسایی و آشکار سازی تصادم به دو علت وجود ندارد:
پیاده سازی مکانیزم آشکار سازی تصادم به روش ارسال رادیویی دوطرفه نیاز دارد که با استفاده از آن ایستگاه سیّار بتواند در حین ارسال، سیگنال را دریافت کند که این امر باعث افزایش قابل توجه هزینه میشود.
در یک شبکه بیسیم، بر خلاف شبکههای سیمی، نمیتوان فرض کرد که تمام ایستگاههای سیّار امواج یکدیگر را دریافت میکنند. در واقع در محیط بیسیم حالاتی قابل تصور است که به آنها نقاط پنهان میگوییم. در شکل زیر ایستگاههای کاری "A" و "B" هر دو در محدوده تحت پوشش نقطه دسترسی هستند ولی در محدوده یکدیگر قرار ندارند.
برای غلبه بر این مشکل، استاندارد 802.11 از تکنیکی موسوم به اجتناب از تصادم و مکانیزم تصدیق استفاده میکند. همچنین با توجه به احتمال بروز روزنههای پنهان و نیز به منظور کاهش احتمال تصادم در این استاندارد از روشی موسوم به شنود مجازی رسانه یا VCS استفاده میشود. در این روش ایستگاه فرستنده ابتدا یک بسته کنترلی موسوم به تقاضای ارسال حاوی نشانی فرستنده، نشانی گیرنده، و زمان مورد نیاز برای اشغال کانال رادیویی را میفرستد. هنگامی که گیرنده این فریم را دریافت میکند، رسانه را کنترل میکند و در صورتی که رسانه آزاد باشد فریم کنترلی CTS را به نشانی فرستنده ارسال میکند. تمام ایستگاههایی که فریمهای کنترلی RTS/CTS را دریافت میکنند وضعیت کنترل رسانه خود موسوم به شاخصNAV را تنظیم میکنند. در صورتی که سایر ایستگاهها بخواهند فریمی را ارسال کنند علاوه بر کنترل فیزیکی رسانه (کانال رادیویی) به پارامتر NAV خود مراجعه میکنند که مرتباً به صورت پویا تغییر میکند. به این ترتیب مشکل روزنههای پنهان حل شده و تصادمها نیز به حداقل مقدار میرسند.
شعاع پوشش شبکهی بیسیم بر اساس استاندارد 802.11 به فاکتورهای بسیاری بستهگی دارد که برخی از آنها به شرح زیر هستند :
- پهنای باند مورد استفاده
- منابع امواج ارسالی و محل قرارگیری فرستندهها و گیرندهها
- مشخصات فضای قرارگیری و نصب تجهیزات شبکهی بیسیم
- قدرت امواج
- نوع و مدل آنتن
شعاع پوشش از نظر تئوری بین ۲۹متر (برای فضاهای بستهی داخلی) و ۴۸۵متر (برای فضاهای باز) در استاندارد 802.11b متغیر است. با اینوجود این مقادیر، مقادیری متوسط هستند و در حال حاضر با توجه به گیرندهها و فرستندههای نسبتاً قدرتمندی که مورد استفاده قرار میگیرند، امکان استفاده از این پروتکل و گیرندهها و فرستندههای آن، تا چند کیلومتر هم وجود دارد که نمونههای عملی آن فراواناند.
با این وجود شعاع کلییی که برای استفاده از این پروتکل (802.11b) ذکر میشود چیزی میان ۵۰ تا ۱۰۰متر است. این شعاع عملکرد مقداریست که برای محلهای بسته و ساختمانهای چند طبقه نیز معتبر بوده و میتواند مورد استناد قرار گیرد
یکی از عملکردهای نقاط دسترسی به عنوان سوییچهای بیسیم، عمل اتصال میان حوزههای بیسیم است. بهعبارت دیگر با استفاده از چند سوییچ بیسیم میتوان عملکردی مشابه Bridge برای شبکههای بیسیم را بهدست آورد.
اتصال میان نقاط دسترسی میتواند به صورت نقطهبهنقطه، برای ایجاد اتصال میان دو زیرشبکه به یکدیگر، یا به صورت نقطهیی به چند نقطه یا بالعکس برای ایجاد اتصال میان زیرشبکههای مختلف به یکدیگر بهصورت همزمان صورت گیرد.
نقاط دسترسییی که به عنوان پل ارتباطی میان شبکههای محلی با یکدیگر استفاده میشوند از قدرت بالاتری برای ارسال داده استفاده میکنند و این بهمعنای شعاع پوشش بالاتر است. این سختافزارها معمولاً برای ایجاد اتصال میان نقاط و ساختمانهایی بهکار میروند که فاصلهی آنها از یکدیگر بین ۱ تا ۵ کیلومتر است. البته باید توجه داشت که این فاصله، فاصلهیی متوسط بر اساس پروتکل 802.11b است. برای پروتکلهای دیگری چون 802.11a میتوان فواصل بیشتری را نیز بهدست آورد.
خدمات توزیع عملکرد لازم در همبندیهای مبتنی بر سیستم توزیع را مهیا میسازد. معمولاً خدمات توزیع توسط نقطه دسترسی فراهم میشوند. خدمات توزیع در این استاندارد عبارتند از:
- پیوستن به شبکه
- خروج از شبکه بیسیم
- پیوستن مجدد
- توزیع
- مجتمع سازی
سرویس اول یک ارتباط منطقی میان ایستگاه سیّار و نقطه دسترسی فراهم میکند. هر ایستگاه کاری قبل از ارسال داده میبایست با یک نقطه دسترسی برروی سیستم میزبان مرتبط گردد. این عضویت، به سیستم توزیع امکان میدهد که فریمهای ارسال شده به سمت ایستگاه سیّار را به درستی در اختیارش قرار دهد. خروج از شبکه بیسیم هنگامی بکار میرود که بخواهیم اجباراً ارتباط ایستگاه سیّار را از نقطه دسترسی قطع کنیم و یا هنگامی که ایستگاه سیّار بخواهد خاتمه نیازش به نقطه دسترسی را اعلام کند. سرویس پیوستن مجدد هنگامی مورد نیاز است که ایستگاه سیّار بخواهد با نقطه دسترسی دیگری تماس بگیرد. این سرویس مشابه "پیوستن به شبکه بیسیم" است با این تفاوت که در این سرویس ایستگاه سیّار نقطه دسترسی قبلی خود را به نقطه دسترسی جدیدی اعلام میکند که قصد دارد به آن متصل شود. پیوستن مجدد با توجه به تحرک و سیّار بودن ایستگاه کاری امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. این اطلاع، (اعلام نقطه دسترسی قبلی) به نقطه دسترسی جدید کمک میکند که با نقطه دسترسی قبلی تماس گرفته و فریمهای بافر شده احتمالی را دریافت کند که به مقصد این ایستگاه سیّار فرستاده شدهاند. با استفاده از سرویس توزیع فریمهای لایه MAC به مقصد مورد نظرشان میرسند. مجتمع سازی سرویسی است که شبکه محلی بیسیم را به سایر شبکههای محلی و یا یک یا چند شبکه محلی بیسیم دیگر متصل میکند. سرویس مجتمع سازی فریمهای 802.11 را به فریمهایی ترجمه میکند که بتوانند در سایر شبکهها (به عنوان مثال 802.3) جاری شوند. این عمل ترجمه دو طرفه است بدان معنی که فریمهای سایر شبکهها نیز به فریمهای 802.11 ترجمه شده و از طریق امواج در اختیار ایستگاههای کاری سیّار قرار میگیرند.